baina

junt. 1. Elkartzen dituen bi esaldien artean ezarririk, bien arteko nolabaiteko kontrakotasuna adierazteko hitza (bigarren esaldiaren azkenean joan daiteke, batez ere erantzunetan). Heldu zen, baina berandu. Zergatik ez zen lehenago etorri? – Ez zekien baina. 2. (Ipar.) Baizik. Ez ene nahia, baina igorri nauenarena. 3. (B) Bigarren esaldiaren azkenean, kontzesiozko balioa duen juntagailua. Egingo dut, gogo handirik ez dut baina. (Harluxet Hiztegi Entziklopedikoa)

Sinonimoak: junt.

(1) nahiz eta; (2) ordea, hala ere; (3) baizik, baino; (4) behintzat, gutxienez, bederen, behik behin. (ADOREZen Sinonimoen Hiztegia)

Beste hizkuntza batzuetan (Elhuyar eta Word Reference hiztegiak):

es (1) junt. pero, mas; (2)  junt. (Ipar.) sino; (3) mend. (B) (perpausaren amaieran) aunque
fr (1) junt. mais; (2) mend. (perpausaren amaieran) bien que, quoique
en junt. but
port (1) junt. porém, mas; (2) junt. (Ipar.) senão; (3) ainda que.