baliatzaile

adj/iz. 1 Zerbaitez baliatzen dena. Gauzak non-nahi kariotuz doazelarik, autobidearen baliatzaileak loriatzen dira prezio apaltze honekin. 2 adj./iz. Zernahi aukeraz, kezka handirik gabe, baliatzen dena. Badira ere aitzindari baliatzaileak, ontsa irabazten dutenak guti arriskatuz. (Hiztegi Batua)

Orotariko Euskal Hiztegian

baliatzaile, baliatzale.

1. Utilizador, que emplea. Aizen beraz prudent eta / Zuzen baliatzaille, / Nekeetan borthiz eta / Atseginen neurtzaille. / Ezen hanbat gizon eztik / Ezpatak hill munduan, / Nola atsegin soberak / Eman baitu putzuan. EZ Eliç 101.

(En sdo. peyorativo). Aprovechado. Badira ere aintzindari baliatzaileak, ontsa irabazten dutenak guti irriskatuz. Herr 21-4-1960 (ap. DRA). Mesfida adi hortaz… Baliatzalea omen duk… Sosa sendi badu, klianta atxik ahala atxik artzen omen duk. Larz Iru 70.

2. baliazale (S ap. Lrq). “Qui fait valoir” Lrq.

3. Valedor. Eta honako hau bidenabar bederen esan nahi nuke: ez naizela noski hautatua izan neuregan aurkitu duen baliakuntzaz baliaturik dagoelako orain Altuna dagoen aulkian jarria. Baliatzaileen premian izan balitz, bazukeen bazterretan baliatzaile sendoagorik. MEIG IV 108.

Sinonimoak: adj./iz.
[baliatzaile] : 1. erabiltzaile. || 2. goranahi, aprobetxategi, oportunista (Adorez Sinonimoen Hiztegia)

Beste hizkuntza batzuetan (Elhuyar eta Word Reference hiztegiak):

es iz./izond. (Ipar.) aprovechado, -a, que (se) aprovecha
fr profiteur nm
en opportunist
port aproveitado(a)

Badira ere aitzindari baliatzaileak, ontsa irabazten dutenak guti arriskatuz. (Hiztegi Batua)

baliatzaile (Gaurko hitza, Domeinu Publikoa)