bikoiti

adj. Bi zenbakiaz zatitzean zenbaki osoa ematen duena. Anton. bakoiti. Zenbaki bikoitiak. Laua bikoitia da; bosta, ez.  (Hiztegi Batua)

Orotariko Euskal Hiztegian

Pareja. v. bikote. Ta edotariko bizidun bikoiti bana, arra ta emea, kutxan sartuko dituzu. Ol Gen 6, 19 (Urt sarraraziko dituk pareka, Ur abere mota guztietatik bi, Dv pare bat, Ker bikote bana, Bibl biga).

Sinonimoak (UZEIren Sinonimoen Hiztegia)

iz. g.e. [bikotea]: biko, bikote, binako, eli, pare, aralde Ipar. g.e.bikoiti izond. [biritxia]: biritxi Ipar.

Beste hizkuntza batzuetan (Elhuyar eta Word Reference hiztegiak):

es izond. par [número]
fr izond. pair, -e
en izond. even
port iz. caderno

Testuinguruan

Laua bikoitia da; bosta, ez.  (Hiztegi Batua)