deslai

(B) 1. adb. Lotu edo elkartu gabe. 2. adb. Bertan behera utzita. Gu hemen deslai utzirik umezurtz gisa. 3. izond. Lotu gabea, utzia. Txakur deslaiak.

Sinonimoak: (1) askatu, aske, lotu gabe, solte, utzi (2) abandonatu(rik), bere gisa utzi(ta) (3) bakarti, banakako, basatu, galdu, herratu…

Herri bueltan zeuden lur guztiak jaberik gabe geratu ziren, olibondoak, gari sailak eta lantzeko lurrak, deslai zeuden, zeinek landu gabe. [Riomundo, Jon Maia]