kakaztu

ad. kakaztu, kakaz/kakaztu, kakazten 1 da/du ad. Beh. Gorotzez bete; guztiz zikindu. Ontzi bat euliek dena kakaztua. 2 da/du ad. Beh. Galarazi, hondarazi, nahasi. Gizalegea ahazturik, bazterrak kakazten. Gizon biraolariak bere burua kakazten du. Kontu horrek guztiok kakaztuko gaitu (Hiztegi Batua)

Orotariko Euskal Hiztegian

kakaztu (V-ple-oroz-gip; Añ). Ref.: EI 111; Elexp Berg (kakaztu).

1. Llenar(se) de excrementos; ensuciar, manchar (sentidos prop. y fig.). “Cagado, kakaztua” Añ. “Ciscar” Ib. “Enmierdar. Txibatua zala, etzala, beintzat betiko kakaztuta geratu zan” Elexp Berg. v. kakaztatu, kakalastatu. Onek diraz eulijak / munduan jaijuak / jenero guztija / kakastutekuak. DurPl 81. Justizi orrek egun orretan / ain de burue kakaztu, / ofensa txarrik emon badotsat / egin daitazu parkatu. EusJok II 110. Gizonkeri andia egiten daulako ustez (gizon biraulariak) bere burua kakaztu ta bere ago ta ezpanak zikinkeriz loituten ditu. Eguzk LorIl 212 (ap. DRA). Ibai ta errekak zearo kakaztu ondoren, orain lanik ez dagoala? AZink 141.

2. (V-ple ap. A). “Echar a perder” A.

Sinonimoak: iz.
[etxearen gainaldea] : terraza (UZEIren Sinonimoen Hiztegia)

Beste hizkuntza batzuetan (Elhuyar eta Word Reference hiztegiak):

es (1) da/du ad. (lgart.) llenar(se) de mierda, ensuciar(se) (2) du ad. (lgart.) echar a perder, estropear, embrollar, enredar
fr (1) da/du ad. salir, souiller d’excréments (2) du ad. gaspiller qqch, abîmer
en du ad. (lgart.) to spoil, to ruin, to complicate
port (1) da/du ad. sujar-se (2) estragar

Hala hitz eginda, ahotan hartzen duten edonor kakazten dute, edonor zikintzen, eta horrek, zergatik den jakin gabe ere, urduri sentiarazten du emakume gaztea. [Fucking artists, Xabier Montoia (Elkar, 2010)] (Ereduzko Prosa Gaur)

kakaztu (Gaurko hitza, Domeinu Publikoa)