krokatu

ad. da/du ad. 1. Gako batez zerbaiti heldu edo lotu. 2. Bi ibilgailu, plataforma, bagoi, etab. lotu edo akoplatu. 3. Konkortu, okertu. (Hiztegi Batua)

Orotariko Euskal Hiztegian

krokatu (SP, Lar, Añ, H, A), korkatu (H).

1. “Krokatzea, inclinare” SP. “(Hacerse) corcobado” Lar. “Gibado” Lar y Añ. “Devenir bossu” H. “2.º jorobarse; 3.º encorvarse” A. Pouvreau, Harriet y Azkue citan a Leiçarraga. [Emaztea] zen krokatua eta neholetan ere ezin xuxent zeiten. Lç Lc 13, 11 (He, TB, Oteiza, Dv e IBk mak(h)urtua, Ol korapillotuta, Ker makur-makur eginda, Leon, IBe konkortua). “Sagarrez krokatua, chargé de pommes. Adar erlez krokatua, branche qui est courbé sous le poids d’un essaim d’abeilles” H.

2. (O-SP 227 -> SP y A). Enganchar(se).

3. “Korkatzea, mettre le foin que l’on séche en meules plus ou moins grandes (Villafranque). Syn. korkoinatzea” H.

Sinonimoak: ad.

    [konkortu]: konkortu (UZEIren Sinonimoen Hiztegia)

Beste hizkuntza batzuetan (Elhuyar eta Word Reference hiztegiak):

es (1) da/du ad. [bereziki ibilgailuak] enganchar, acoplar con un gancho (2) da/du ad. encorvar(se), jorobar(se)
fr (1) enclencher (2) se courber, cambrer
en (1) hook, attach (2) bend down, bend over
port (1) engatar (2) encurvar-se

Paparreko orratza arropan krokatu du.

krokatu (Gaurko hitza, Domeinu Publikoa)