baiesle

iz. Zerbait baiesten duen pertsona. (Hiztegi Batua)

Orotariko Euskal Hiztegian

baiesle. “Ezesle, baiesle (Lh), el que rehusa… que accede” Eusk 1919-1920 (II), 93.

Sinonimoak: iz.

[baiesle] : egiaztatzaile, baieztatzaile (Adorez Sinonimoen Hiztegia)

Beste hizkuntza batzuetan (Elhuyar eta Word Reference hiztegiak):

es (1) iz./izond. quien acepta; quien aprueba; quien consiente; anuente (2) iz. quien confirma, quien afirma
fr consentant
en consenting
port anuente

Jomuga honetarantz jotzen dute, hain zuzen, kautelazko neurriek, balizko epai baiesle baten ondorio edo eragin juridikoak auzibitartean gerizatzera bideratzen direlarik.  [Prozedura Zibileko Lege berria Bilduma, Iñaki Esparza, Eleria / Eusko Ikaskuntza, 2001] (Egungo Testuen Corpusa)

baiesler (Gaurko hitza, Domeinu Publikoa)