balakatu

du ad. 1. Baretu, ematu. Itsasoa balakatu. 2. Norbaiti, harenganik zerbait lortzeko edo, balakuzko hitzak edo keinuak egin. (Harluxet Hiztegi Entziklopedikoa)

Sinonimoak: ad. (UZEI Sinonimoen Hiztegia)

    [baretu]: g.e.anpletu, baketu, baretu, ematu, lasaitu, naretu, deskantsatu Ipar., errexitu Ipar., jabaldu Ipar., ibitu Bizk., trankildu beh., artetu g.e., lañotu g.e., amatigatu zah., apazegatu Ipar. g.e., amondu Ipar. zah., fazegatu Ipar. zah., aplakatu Heg. zah., eregatu Bizk. zah.
    [losintxatu]: losintxatu, ferekatu Ipar., intsentsatu Ipar., lausengatu Ipar., titulikatu Ipar., eder egin Bizk., esneztatu g.e., amainatu Ipar. g.e.

Beste hizkuntza batzuetan (Elhuyar eta Word Reference hiztegiak):

es (1) du ad. halagar, adular, agasajar, regalar; acariciar (2) du ad. aplacar, calmar, serenar
fr ad. flatter, aduler
en ad. to flatter
port ad. bajular

Rosita Brionesek eta haren amak, andre Pepitak, mimatu eta balakatu egiten zuten. [Zalakain abenturazalea, Pio Baroja / Koro Navarro (Alberdania-Elkar, 2006)] (Ereduzko Prosa Gaur)

Gau urdinak mortua eta mendi kaskoak balakatu zituen. [Zeruetako erresuma, Itxaro Borda (Susa, 2005)] (Ereduzko Prosa Gaur)

balakatu (Gaurko hitza, CC)