damnatu

1 da/du ad. Zah. Erl. Kondenatu. Onak dira salbatu eta gaiztoak damnatu. 2 (Partizipio burutua izenondo edo izen gisa). Urrikaltzeko baita arima damnatua. Damnatuen bihotza ausikiko duen harra ez da hilen. (Hiztegi Batua)

Sinonimoak (UZEIren Sinonimoen Hiztegia)

ad. zah [kondenatu]: infernuratu, kondenatu

izond. zah. [kondenatua]: kondenatu

Beste hizkuntza batzuetan (Elhuyar eta Word Reference hiztegiak):

es da/du ad. (Ipar.) (zah.) condenar(se) [en la religión cristiana]
fr se damner
en be condemned, be damned
port condenar-se

Testuinguruan

Onak dira salbatu eta gaiztoak damnatu. (Hiztegi batua)