distira

iz. 1. Zerbaitek berez ematen edo isladatzen duen argi bizia. Izarren distira. 2. (hed.) Ospea, loria. (Harluxet Hiztegi Entziklopedikoa)

Sinonimoak: iz.

[dirdira]: bristada, dirdai, dirdira, distirapen, diz-diz, ñirñir, izarniadura Ipar., erlantz g.e., distiradura zah. (UZEIren Sinonimoen Hiztegia)

Beste hizkuntza batzuetan (Elhuyar eta Word Reference hiztegiak):

es (1) iz. brillo; resplandor, vislumbre; (2) iz. (hed.) gloria, fama, esplendor; elegancia; (3) iz. [ilean] reflejo
fr iz. éclat ; lustre ; splendeur
en iz. brightness; shine; gleam
port brilho, resplendor, fulgor

Saia zaitezte gutxienez haien begien distira deskribatzen: hezea duk, beluskara, eztitsua; haien jainkoak zekik nolakoa den!, latza duk, eta samurra, eta guztiz ilauna, edo, beste batzuek diotenez, zoragarria, edo ez duk zoragarria, zoragarria baino askoz gehiago baizik; begi-distira horrek bihotzetik heltzen badik, arimaren barreneraino sartuko zaik gezi baten antzera. [Arima hilak, Nikolai Gogol/Jose Morales (Ibaizabal, 1998, Orr.: 241)] (Ereduzko Prosa Gaur)

 

distira (Oddgeir Hvidstein, FlickrCC)