galtzaile

1 iz./adj. Norbait galtzen edo zerbait hondatzen duena. Ik. galgarri. Jende galduak eta galtzaileak. Deabruaren asmo galtzaile bat. Apaiz arima-galtzaileak. Mihi gaiztoa da adiskidetasunaren eta bake onaren galtzailea. Bere eta besteen galtzaileak. 2 iz./adj. Galtzen duena, bereziki jokoan edo lehiaketa batean. Irabazleak eta galtzaileak. Gerra batean galtzaile gertatzen direnak. (Hiztegi Batua)

Sinonimoak: izond.

[galgarria]: galgarri, hondagarri, hondatzaile, kaltegarri, suntsigarri, suntsitzaile, kaltekor Ipar., damugarri Zub., errausle g.e., kaltarkitsu g.e., kaltegarrizko g.e., kaltetsu g.e., kaltiar zah. (UZEIren Sinonimoen Hiztegia)

Beste hizkuntza batzuetan (Elhuyar eta Word Reference hiztegiak):

es (1) iz./izond. perdedor, -a; vencido, -a (2) iz./izond. arruinador, -a; corruptor, -a, que causa la perdición
fr (1) iz./izond. perdant, -e ; vaincu, -e (2) iz./izond. corrupteur, -trice ; pervertisseur, -euse
en (1) iz. loser (2) iz. corrupter (3) izond. losing (4)
port iz. caderno

Testuinguruan

Galtzaileen zapore malkarra zeukan. [Berria, 2004-05-22, [Kultura]]. Egungo Testuen Corpusa.