kara

iz. (batez ere Ipar.) Itxura. Ostatuko nagusiak kara gaiztoa zuen. (Harluxet Hiztegi Entziklopedikoa)

Orotariko Euskal Hiztegian:

1 kara (H). Tr. Documentado al Norte en Oihenart, Larreguy y autores de los ss. XIX y XX. Al Sur se encuentra en EusJok, Xenpelar y Txirrita. 1. Del aspecto (de), semejante (a). 2. (L, BN, S ap. A; Dv). Couleur. 3. (L, BN, S, R ap. A; VocBN, Gèze, Dv, H). “Allure; mine” 4. (BN-mix ap. Lh). Apropiado. 5. (BN-ciz), agréable.

2 kara (En la expr. kararik kara). Cara a cara, frente a frente.

3 kara 1. “Cacareo” 2. Onomat. del graznido.

4 kara Celo de los animales

Sinonimoak: iz. Ipar.
[itxura] aire, egitura, eite, irudi, itxura, karantza, kera, planta, tankera, aparantzia Ipar., egindura Ipar., mustra Ipar., egitamu Bizk., traza beh., kuntza g.e., azalpe zah., presentzia zah. (UZEIren Sinonimoen Hiztegia)

Beste hizkuntza batzuetan (Elhuyar Hiztegia):

es (batez ere Ipar.) aspecto, traza
fr mine, aspect

Oraingoan ez zitzaion luze joan kara triste horretan. [Mailuaren odola, Aingeru Epaltza (Elkar, 2006)] (Ereduzko Prosa Dinamikoa)