karrak

1. Zerbait puskatu edo ebaki dela adierazteko onomatopeia. 2. Txingorraren onomatopeia.  (Harluxet Hiztegi Entziklopedikoa)

Orotariko Euskal Hiztegian

karrak (V, AN).

1. “1.º (Vc), onomat. de la hendidura de un objeto. Karrak entzun nebanean, neuk neure artean: “Batek edo batek katiluren bat ausi aldeusku, […]. 2.º (V-ger, AN), onomat. de la caída del granizo” A. Bere oin azpiko adarra lokatu egin zan eta karrak ots zolia eginaz lurrera jausi zan. Karmengo Amaren Egutegi 1952, 71 (ap. DRA).

2. (Onomat. del croar). v. klauk. Ara non asten diran igelak korroka egitten, karrak eta klauk. Otx 133.

Beste hizkuntza batzuetan (Elhuyar eta Word Reference hiztegiak):

es (1) onom. onomatopeya de la rotura de un objeto (2) onom. onomatopeya de la granizada
fr (1) onomatopée (casser un objet) (2) onomatopées de la grêle
en (1) onomatopoeia of a breaking object (2) onomatopoeia of the hailstorm
port (1) onomatopéia (quebrar um objeto) (2) onomatopéia da chuva de granizo

Kankarroei ekin ez ekin barne borrokan nengoela, karrak egin zuen ostatuko ate betiere olioztatu gabeak. [Rock’n’roll, Aingeru Epaltza (Elkar, 2000)] (Ereduzko Prosa Gaur)

karrak (Gaurko hitza, CC)