mintxo

iz.  Soinuduna.

Orotariko Euskal Hiztegian

1 mintxo.

1. (Adj.). Sonoro. Berropeko txilinta-otsa mintxoa ixiltzen da. Or Mi 105. Zure musika mintxo / barrenagoko orri. “Más sonora y profunda”. Or BM 44. Mutillen bati, lênik ez bazun / bear aiña zorabio, / marru mintxo ark belarrietan / furrunda gaizto dagio. “Ruido ensordecedor”. Or Eus 397. Auteman betza irakurleak 4, 5, 8garren ahapaldiak, bereiziki mintxoak. “Especialmente musicales”. Or in Gazt MusIx 50.

2. (Sust.). Sonoridad. Negar-iturri diran begiak apurtxu bat argitu, eta illeta-kanpai diran mingaiñak euren soiñu ta mintxoa ots alai gozo biurturik. Erkiag Arran 114. Alare ikus bedi, zoruntasun-belardi urbiltzen zaio mintxoan [iatorrizkoari], bi n, l bat eta r baititu onek ere. Or in Gazt MusIx 52.

2 mintxo. “Agrete” Lar.

Sinonimoak: izond. Naf.

    [ozena]: ozen (UZEIren Sinonimoen Hiztegia)

Beste hizkuntza batzuetan (Elhuyar eta Word Reference hiztegiak):

es izond. (batez ere GN) sonoro, -a, agudo, -a
fr
en
port

Eta naiz-ta txorieme batzuk isilak izan, mintxogabeak izan, arrak, txoriaita daitekeanak zoragarrizko txintak eta xorrotxio txarmantak jo oi ditu. [Arranegi, Eusebio Erkiaga, 1958)] (Euskal Klasikoen Corpusa)

mintxo (Gaurko hitza, Domeinu Publikoa)