opaldu
du ad. (neol.) Eskaini; donkitu. (Harluxet Hiztegi Entziklopedikoa)
Sinonimoak: ad. neol.
[eskaini] dedikatu, eskaini, opa izan, opatu, opetsi Bizk., eskentu Zub.,ohereskatu Zub., ohoreskatu Zub., agindu zah., donkitu zah., ofreitu Ipar. beh.,ofrezitu Heg. beh., brindatu Heg. zah.  (UZEIren Sinonimoen Hiztegia)
Beste hizkuntza batzuetan (Elhuyar eta Word Reference hiztegiak):
es ofrecer, ofrendar
fr offrir
en offer, offer up
port oferecer
Nik besoa eskaini
zuk eskua hartu.
Hala ere, beldurrik ez didazula diozu.
Zeru beltzetik elur zuria ari du,
bakoitzak murrua bere erara egiten du.Harri pila bat dut zain ohean
utzidazu gaur gordetzen zurean.Badira gau ilunean baino
ikusten ez diren hainbat gauza.
Beldurrak eta arrainak
hil arte hazi eta hazi eta hazi.Behin zubi oso bat jan nuen
lehenengo harritik azkenera
hainbeste nahi nuenera
ez joateko.arrain bat oparituko dizut nola hazten den ulertzeko zenbat ur behar duen arnasteko, zenbat ur bitzitzeko, harri pila bat dugu metatua begien atzeko aldean: zubiak, murruak, bideak, etxeak, harriak finean, gorputzak, galderak, begiak, hitzak, giltzak eta oheak, Diogenesen sindrome emozional batek jota bezala, amets zaharrak ereiten ditugu gorputz berri eta emankorretan, nor garen ahaztu arte opaltzen besteen hankarteetan, besarka nazazu gogor iztarrekin hegan ez ateratzeko, zure barruraino sartu nahi dut benetan nor zaren ikusteko, beldur bat oparituko dizut nola hazten den ulertzeko, zenbat zu behar duen arnasteko, zenbat ni bizitzeko
PIEDRAS (HARRIAK)
Te doy mi brazo,
tú sólo coges la mano.
Aun asà dices que no me tienes miedo.
Cae blanca nieve de un negro cielo,
cada uno se construye el muro a medida.Un montón de piedras me esperan bajo la cama,
déjame refugiarme esta noche en la tuya.Hay cosas que sólo se ven claras
en lo más oscuro de la noche;
los peces y los miedos,
hasta morir, no dejan de crecer y crecer y crecer.Un dÃa me comà un puente,
piedra por piedra,
para no ir donde tanto querÃa.te regalo un pez para que entiendas cómo crece, cuánta agua necesita para vivir, cuánta para respirar. Acumulamos piedras y piedras detrás de los ojos : muros, caminos, casas, puentes…a fin de cuentas: piedras. Acumulamos cuerpos, ojos, preguntas, llaves y camas, como si sufriéramos de un sÃndrome de Diógenes emocional. Menos mal que sembramos viejos sueños en nuevos cuerpos, entre cuyas piernas nos entregamos hasta olvidar quién somos. Abrázame fuerte con tus muslos, no quiero volar. Te regalo un miedo para que entiendas cómo crece, cuántos tús necesita para respirar, cuántos yos para seguir viviendo.
Babeserako kopiak eta Diogenes sindromea | High Alaitasuna 5:53 pm on 2015/11/07 Permalink
[…] burua babesteko poemak behar ditugulako, bai, baina Diogenesen sindrome emozional batek jota bezala erori […]